કથા સુનેકો બેગ હે મનમેં, ઓર ક્રિયા હરિ કરતે હે,
કબહુ અચાનક જીમતે જીમતે, મુખસે હરે ઉચરત હે. ૧
યાકી સમરતી આપકું હોવત, મરમ અલૌકિક જાની કે,
તનિકે મુખસે મંદમંદ હસી, ભક્ત ઓર દ્રગ આનીકે. ર
એસે હરિ નિત્ય નિત્ય આનંદ રસ, વૃષ્ટિ કરત હે વનવારી,
એહી લીલા નિરસંસે દેખત, પ્રગટ ભક્તિ કે અધિકારી. ૩
સુન લે સજની દિવ્ય સરૂપી, મંગલ મૂર્તિ મુરારી,
કરત ચરિત્ર સો ન્યારે ન્યારે, માનુષકો વિગ્રહ ધારી. ૪
ભયે મનોહર માનુષ જેસે, મોહનવર સો મતવારે,
જનમન રંજન રૂપ ધરીકે, નિજ ભક્તન સુખ દીયે ભારે. પ
કબહુ પલંગ બીછાયો તાપર, બૈઠત શ્રી ઘનશામ હરિ,
કબહુ કંચનકી ગાદી પર, નટવર નૌતમ વેશધરી. ૬
કબહુક ગુદડા ઉછાડ જુત હે, પ્રેમી ભક્ત બીછાયો હે,
તાપર બૈઠત પ્રીત કરીકે, મોહનકે મન ભાયો હે. ૭
કો દિન પરિયંક પર ઉપ બરહન, દેખત હે દ્રગ સાધી કે,
તાપર બૈઠત શામ મનોહર, જાનું કપડે બાંધીકે. ૮
કબહુક બૈઠે બરહરન પર, વામ બગલસે દાબીકે,
કબહુક ગોડ ખેસ કરી બાંધત, ભક્તનકે દિલ ભાવીકે. ૯
કબહુક ખુશી હોત ઘનેરે, સંત હરિજન હે વાકું,
અંક ભરીકે આપહી ભેટત, દેવાનંદ કહે ધન્ય ધન્ય તાકું. ૧૦